لعاب یک لایه شیشه مانند است که در ظاهر تنها برای زیبایی به روی کاشی ها قرار می گیرد. اما در واقع لعاب نقش اصلی را در بهداشت، نفوذناپذیری، استحکام و ماندگاری کاشی های سرامیکی ایفا می کند. لعاب موجب می شود تا کاشی های سرامیکی در مقابل مواد شیمیایی مانند شوینده ها واکنش نشان نداده و کیفیت و طرح خود را حفظ کنند. همچنین سطح صاف و نقش های گوناگون کاشی های سرامیکی نیز به واسطه لعاب کاری ایجاد می شوند. لعاب ها را پس از پخته شدن کاشی ها به چهار شیوه مختلف بر روی بدنه قرار می دهند.
لعاب سرامیکی معمولا توسط بدنه نفوذپذیر کاشی جذب می شود و بخشی از آن به داخل کاشی نفوذ می کند. لعاب در صورت غلیظ بودن سطوح ناهمواری را بر روی بدنه باقی می گذارد. این ناهمواری ها پس از مدتی تخریب شده و نمای بیرونی کاشی های سرامیکی پوسته پوسته می شوند. به منظور جلوگیری از این اتفاق و بهبود فرآیند لعاب کاری کمی آب به لعاب اضافه می کنند. این آب موجب روان شدن لعاب و پوشش یک دست کاشی می شود. البته اگر میزان آب حل شده بیش از حد کافی باشد لعاب از روی سطح کاشی ریزش می کند و به روی آن باقی نمی ماند.

روشهای مختلف اعمال لعاب:( Glazin )

۱- آبشار لعاب (Waterfall)

    این دستگاه برای پاشش لایه ای نازک و یکنواخت از لعاب بر روی بدنه بکار میرود. این روش در لعاب های با ویسکوزیته و دانسیته ی پایین کاربرد دارد. در این روش دوغاب از یک ظرف خارج شده و به صورت آبشاری بر روی قطعه می ریزد. این روش برای قطعات با مساحت کم و مسطح مناسب است.

۲- بل

    این دستگاه به شکل یک کاسه وارونه است که لعاب روی آن ریخته شده و از لبه های آن روی بدنه کاشی در حال حرکت ریخته می شود. این روش بیشتر در بدنه های پرمساحت کاربرد دارد. لعاب های اعمالی به این روش معمولاً ویسکوزیته و دانسیته ی بالایی دارند. سطح لعاب تولیدی با این روش صیقلی است

۳- دیسک 
    در روش دیسکی یک بخش متحرک دیسکی مانند وجود دارد که به صورت پره پره است که قطعه از زیر آن حرکت می کند و لعاب از سوراخ های تعبیه شده بر روی دیسک توسط حرکت پرتابی (نظیر پمپ سـانتریفیوژ) روی بدنه کاشی پاشیده می شود.

۴- تفنگ اسپری (Spray Gun) 

    این دستگاه برای پاشیدن مقادیر کم لعاب بر تمام سطح یا بصورت موضعی مورد استفاده قرار میگیرد. دراین روش لعاب با استفاده از یک نازل بر روی قطعه اسپری می گردد. این روش بسیار حساس بوده و حتی یک فشار هوای محیط نیز می تواند پروسه ی اسپری کردن را مختل کند. عوامل مؤثر بر این روش عبارتند از: 
الف) خواص دوغاب (لعاب) مانند دانسیته، رسیت، ویسکوزیته و یکنواختی
ب) قطر نازل دستگاه اسپری
ج) فشاراعمالی بر دوغاب
ع) فاصله ی پیسولت با سطح قطعه 
برای جلوگیری از تأثیرات مخرب محیطی بر روی عمل اسپری دوغاب معمولاً بخش لعاب زنی از بخش های دیگر ایزوله می گردد. و عمل لعاب زنی در داخل کابین های مخصوصی انجام می شود. 

۵- الکترواستاتیکی 
   به تازگی از روش جدیدتر الکترواستاتیکی نیز برای لعاب کاری استفاد می کنند. در این روش الکترودهای مثبت و منفی را به کاشی و پیستوله لعاب متصل می کنند. در نتیجه ذرات دوغ آب لعاب با بار منفی، تمام سطح کاشی را که به الکترود مثبت متصل شده است به طور یکنواخت با یک ضخامت یکسان می پوشانند. از دیگر مزیت های این نوع از لعاب کاری می توان به کاهش اتلاف لعاب، کاهش زمان لعاب کاری اشاره کرد. امروزه به دلیل امکان بروز خطا در لعاب کاری های سنتی و قدیمی تر از این روش برای لعاب کاری اجسام سرامیکی با کاربردهای حساس و شکل های پیچیده مانند سرامیک های پزشکی وجود دارد استفاده می کنند. اخیراً محققان با استفاده از فناوری نانو توانسته اند کاشی های سرامیکی با لعاب های آنتی باکتریال تولید کنند که از رشد باکتری و قارچ ها جلوگیری می کنند. استفاده از این کاشی ها برای مصارفی مانند بیمارستان ها که بهداشت و نظافت اهمیت بسیاری دارند مناسب تر هستند.